اصول رابطه جنسي رضايتبخش
اصول رابطه جنسي رضايتبخش،زندگي موفق و رضايتبخش در گرو برآورده ساختن و ايجاد تعادل بين نيازهاي عقلي، روحي - رواني، جسمي و جنسي انسان است. هر كدام از اين نيازها اهميت و جايگاه ويژه اي در زندگي دارند.
نياز جنسي از جمله موضوعاتي است كه نه تنها متخصصان بهداشت روان جامعه به آن كمتر توجه داشته اند بلكه همسران نيز از درجه اهميت آن غافل اند.
پايداري رابطه جنسي رضايتبخش
وجود و پايداري يك «رابطه جنسي رضايتبخش» تنها نشانه اي از يك رابطه عاشقانه نيست بلكه عامل مهمي در ايجاد رابطه اي صميمي، رضايتبخش و ماندگار است. رابطه جنسي بخش مهمي از نيازهاي هيجاني و احساسي ما را برآورده مي كند و رضايت زناشويي را افزايش مي دهد.
در گذشته يكي از مهمترين دلايل ازدواج و برقراري رابطه جنسي، فرزندآوري بود و بيشتر همسران پس از داشتن تعدادي فرزند، رابطه جنسي را قطع مي كردند و يا به كيفيت اين رابطه اهميت چنداني نمي دادند؛ اما در دنياي كنوني ديدگاه افراد نسبت به رابطه جنسي و روش استفاده از آن تغيير كرده و مهمترين انگيزه افراد از برقراري رابطه جنسي «كسب لذت» است؛ پس بديهي به نظر مي رسد كه همسران از همان ابتداي ازدواج به كيفيت اين رابطه و اهميت آن در زندگي زناشويي شان دقت ويژه اي داشته باشند.
آموختن درست رابطه جنسي رضايتبخش
نخستين درس در آموختن درست رابطه جنسي؛ تغيير نگرش است. بدبختانه بيشتر زن و شوهرها مي پندارند كه معني رابطه جنسي يا زناشويي فقط انجام «نزديكي» است، در حالي كه اين تفكر باعث مي شود همسران نه تنها خود را از لذت ديگر تعامل هاي جنسي به ويژه جنبه هاي عاطفي آن محروم كنند، بلكه اگر به هر دليل براي هر كدام عذري ايجاد شود (از انواع بيماري تا شرايطي كاملا طبيعي مثل دوران قاعدگي) رابطه زناشويي آنها تعطيل مي شود و اين به ويژه در درازمدت، براي زندگي زناشويي زيانبخش است.
وقتي از رابطه جنسي صحبت مي شود، منظور انواع تعامل ممكن بين دو طرف است كه مي تواند از يك معاشقه ساده بدون نيت رسيدن به ارگاسم تا رفتار جنسي همراه با اوج لذت جنسي براي يكي يا هر دو طرف يا در نهايت همراهي آن با نزديكي جنسي باشد.
سكس، تنها بخشي از رابطه است كه نيازمند صميميت و ارتباط نزديك است. همسراني كه به تعاملاتي مانند نحوه صحبت كردن، گوش دادن به يكديگر، درك متقابل و داشتن روحيه همكاري و همدلي با همسر، حل تعارضات و اختلافات، مديريت مالي خردمندانه، همكاري در نگهداري و تربيت فرزندان، گذاشتن وقت با كيفيت با يكديگر و داشتن تماس جسماني اهميتي نمي دهند، در مورد آن اطلاعات كافي ندارند يا در اين حيطه ها تعامل مناسب و سازنده اي ندارند، نمي توانند انتظار داشته باشند كه در رابطه جنسي ارتباط رضايتبخشي برقرار كنند؛ بنابراين رابطه جنسي تنها برقراري تماس فيزيكي - جنسي بين زن و شوهر نيست، بلكه خود اين ارتباط نيازمند مقدمات بسياري است كه به فراتر از تختخواب برمي گردد.
بسيار شايع است كه همسران به دلايلي از جمله خستگي ناشي از كار، استرس هاي فرزندپروري، بيماري يا برآورده نشدن انتظارها و نيازهايشان، تمايلي به برقراري ارتباط نشان نمي دهند و زماني كه اين كناره گيري از صميميت فيزيكي و كلامي يا جنسي به طول مي انجامد، آسيب هاي بسياري را براي خانواده ايجاد مي كند؛ آسيب هايي كه گاهي دامنگير شخص و گاهي هم دامنگير زندگي همسران مي شود.
غفلت از اهميت «در ارتباط بودن» باعث مي شود كه بسياري از دلايل و نيازهايي كه به خاطر آن زندگي زناشويي را تشكيل داده ايم فراموش شوند و زماني متوجه آسيب شويم كه دامنه آن گسترده شده و زخم هاي عميق و جبران ناپذيري ايجاد شده است.